Amerika Birleşik Devletleri'nde köpek çevikliğine dahil olan herkes son zamanlarda sporumuzun daha zor zorlukları içermesini isteyenler ile sporun aynı kalmasını isteyenler arasındaki tartışmayı duydu veya okudu. Bu tartışmalardan bazıları oldukça kızıştı. Her iki tarafta da çok sayıda iyi gerekçeler var, ancak bu blog için belirli bir argümana odaklanacağım.

Daha zor zorluklara karşı kampta bulunanlar, ABD'deki çoğu çeviklik yarışmacısının daha yaşlı olduğuna işaret ediyor. Çevikliği destekleyen paranın çoğu bu yaşlı rakiplerden geliyor ve gittikçe daha fazla sayıda yaşlı rakip, boş yuvacılar olduklarında veya emekli olduklarında çeviklik saflarına katılıyor ve sonunda köpek eğitimi hayallerini gerçekleştirmek için fazladan zaman ve para buluyorlar.

Bu eski rakipler, genellikle koşmalarını engelleyen fiziksel sınırlamalarla karşı karşıyadır. Daha yeni "zorluklar" (bazen Uluslararası zorluklar veya Avrupa tarzı çeviklik olarak adlandırılır), işleyicinin başarılı bir uygulama için köpeklerine yakın koşmasını gerektiriyor gibi görünüyor. Bu yeni zorlukları çevikliğe dahil etmeye karşı olan insanlar, uzaktan eğitilemeyeceklerini savunuyorlar.

"Pro yeni zorluklar" kampı, genellikle bu zorlukların uzaktan eğitilebileceğini iddia edecektir. Doğru eğitimle, iyi koşamayanların bu zorlukları düzenli bir başarı ile yerine getirebileceklerini söylüyorlar.

Yazarın sığınağı, mesafe ipuçlarını sorguladıktan sonra görevlisine geri dönüyor. -

Maddenin Gerçeği

Çeviklikte herhangi bir şeyle tanınıyorsam, Shelties'imde eğittiğim uzaktan becerilerimdir. Ben koşamam. Bir tür sert, tırıslı bir şey yapıyorum, beni kısa, güdük, yürüyen bir ağaç gibi gösteriyor. Sayısız sağlık sorunu nedeniyle asla iyi koşamayacağım. Neyse ki çevikliğe ilk başladığımda bunun beni durdurmasına izin vermedim. Bunun yerine, ilk sığınağımı uzaktan nasıl idare edeceğimi kendime öğrettim. Bu, kursları uzaktan halletmenin çok daha kolay olduğu 2000'lerin başındaydı.

O zamandan beri, çeviklik ilerledikçe ve zorluklar daha zor hale geldiğinden, her köpekle mesafe çubuğunu yükseltmeye çalışarak iki barınak daha uzaktan koşmak için eğittim. Başarılı oldum, AKC Agility Nationals için bir düzine yıl kalifiye oldum, Challenger sınıfında koştum ve diğer çeviklik mekanları vatandaşlarına da (USDAA ve UKI) hak kazandım.

Diğer bir deyişle, epey tecrübeli eğitim mesafem var ve bu konuda biraz otorite ile konuşabilirim. Uzaktan antrenman tecrübem sayesinde, tartışmanın her iki tarafının da haklı olduğunu ve her iki tarafın da yanlış olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.

Yeni görevler uzaktan eğitilebilir mi? Evet. Yapabilirler. Ancak, "evet" e eklenmiş bir dizi "eğer" var.

Bir kişinin engeline ve bir köpeğin hızına bağlı olarak, farklı mesafelerde eğitilmesi gerekir. Koşabilirsem ama köpeğim daha hızlı koşarsa, sadece 10-15 fit mesafeyi eğitmem gerekebilir. Bu, sadece aylarca ekstra çalışma ile kolayca yapılır. Ancak iyi koşamazsam, ancak süper hızlı bir köpeğim varsa, 30 ila 50 fit mesafeye ihtiyacım olabilir. Bu, açık bir kursta bile kolayca yapılmaz. Geri itmelerin ve iplerin ekstra zorluklarını ekleyin ve bu neredeyse (ama tamamen değil) imkansızdır. Bunu mümkün kılmak için, DİĞER TAKIMLARIN EĞİTİMİ ÜZERİNDE yıllarca pratik yapmak gerekir ve doğru köpeğe - tercihen, işleyiciden uzakta doğal olarak rahat bir şekilde çalışabilecek bir cins veya karışıma ihtiyacınız olacaktır.

Uzaktan eğitimle ilgili en büyük sorun zor olmasıdır. Köpeğiyle doğru koşan ortalama bir yarışmacıdan 10 kat daha sık antrenman yapıyorum. Yaşlı köpeklerime asla "bakım" uygulayamam (yani onları haftada sadece bir kez eğitin ve hala becerilere sahip olun). Mesafe becerilerini korumak için sürekli olarak eğitilmeleri gerekir. Basit göndermelerden geri itmelerden tur dönüşlerine, kontaklara 270'lerden sarmalamalara, girişleri örmeye kadar her şeyi uzaktan eğitmem gerekiyor… fikri anladınız. Davranışı ilk önce engel üzerinde öğretirim, bu davranışa bağlı olarak genellikle sadece birkaç gün ila birkaç hafta sürer. O zaman onu uzağa koymalıyım. Benim için 30 - 40 feet'e ihtiyacım var. Bu eğitim yıllar alır.

Daha sonra zor "Avrupa tarzı" becerileri ekleyin ve aşırı miktarda eğitim süresinden bahsediyorsunuz. Dürüst olalım. Border collie dışındaki bir cinsle geri itmeyi deneyin. Kolay değil. Ateş etmek. Border collie ile kolay değil!

Çeviklikte rekabet eden çoğu insanın gerçek hayatı vardır. Ben pek sevmiyorum. Yaşamak için çeviklik öğretiyorum ve günlerimi çeviklik uygulama zamanıma göre planlayabilirim. Fiziksel kısıtlamaları olan diğerlerinin "gerçek" işleri vardır. Eve döndüklerinde ailevi yükümlülükleri var. Günde bir saat eğitim harcayamazlar. Hayatları buna izin vermiyor. Yeni zorluklarla aşırı mesafe, yalnızca temel becerileri eğitmek için zaman bulmakta zorlananlar için imkansız hale geliyor.

Yeni zorluklar için tartışanlar genellikle "Evet! Bu zorluklar uzaktan yapılabilir" diyorlar. Haklılar. Uzaktan yapılabilir, eğer hayatınızı onları eğitmeye adarsanız veya ekibinizin mesafe gereksinimi sadece 10 ila 15 fit ise ve / veya doğal olarak sizden uzakta çalışan bir ırkınız varsa. Ancak, 20 fit veya daha fazla mesafeye ihtiyaç duyanlar ve gerçekte gerçek hayatları olan veya mesafeye doğal olmayan bir köpeği olanlar için, bu tür eğitim genellikle kartlarda yer almaz.

Yeni Zorluklarla Uzaktan Uygulama

Uzaktan Eğitmenler

Fiziksel kısıtlamaları olan insanlardan her zaman duyduğum bir diğer büyük sorun, bölgelerindeki eğitmenlerin mesafe için nasıl antrenman yapacaklarını bilmemeleridir. Genellikle yerel çeviklik eğitmenleri, öğrencilerini bildikleri yöntem veya idare sistemi konusunda eğitirler. Farklı yöntemlerin nasıl öğretileceğini öğrenmek için dallara ayrılmak zordur, zaman alıcıdır ve birçok eğitmenin ötesinde. Bir eğitmen köpeğiyle doğru koşarsa, şansı yüksektir, köpeğin öğrenciyle koşmak için yavaşlaması gerekse bile, öğrencilerine köpekleriyle doğru koşmayı öğretirler. Aşırı mesafeyi öğretmek, birçok eğitmenin bilgi tabanının ötesinde olacaktır.

Uzaklık için nasıl antrenman yapılacağını gerçekten bilen eğitmenlerin eksikliği büyük bir sorun. Neden? Çünkü özünde çeviklik kimin Q olduğu ile ilgili değildir. Kimin kazandığı önemli değil. Bunların hiçbiriyle ilgili değil. Çevikliğin takıma geri verdiği şeyle ilgili. Bu en iyi, büyük olasılıklara karşı mücadele eden takımlarda ifade edilir. Fiziksel sorunları olan rakipler, çeviklik yaparak gerçek hayatta sağlık yararları elde ederler. Yine de bir takım belli bir başarı seviyesiyle rekabet edemezse, günlük antrenman motivasyonu yok olur ve büyük sağlık yararı ortadan kalkar. Fiziksel veya duygusal kısıtlamaları olanlar için çeviklikten elde edilen diğer faydalar arasında sosyal etkileşim, evden dışarı çıkma süresi, gelişmiş hareketlilik, köpekleriyle süper bir bağ ve artan özgüven sayılabilir. Tekerlekli sandalyedeki bir kişiHızlı köpeği ile mesafe antrenmanına yardımcı olabilecek yerel bir eğitmen bulamazsa, spora girmeyecek ve bu büyük faydalardan yararlanamayacaktır. Tüm bu faydalar köpek partneri için de mevcuttur.

Mesafeyi eğitebilecek yerel eğitmenlerin yokluğunun yanı sıra, bana öyle geliyor ki, seminer sunucuları çok nadiren mesafe becerilerine odaklanıyor. Seminer sunucularına ev sahipliği yapan çoğu kulüp ve okul, Dünya Takımı üyelerine veya benzer rakiplere bakar. Bunlar yetenekli, çoğu zaman atletik idarecilerdir ve günümüzün en zor zorluklarının üstesinden gelmeyi öğrenmişlerdir. Tanıdığım kişiler harika insanlar. Bununla birlikte, günümüzün daha zor zorluklarının uzaktan nasıl üstesinden gelineceği konusunda sunulan bir semineri henüz görmedim. (Muhtemelen bu tür seminerler olmuştur. Henüz hiç görmedim.) Köpeğinizin hemen yanında veya bir sıçrayıştan 3 metre uzakta iken bu zorlukların üstesinden gelmek için birçok seminer gördüm. Henüz büyük mesafeye odaklandığımı görmedim.

Bu eğitmenlerden bazıları, doğal bir mesafe çalışan köpek olmadan bu kadar mesafeyi nasıl eğiteceklerini gerçekten bilmiyor olabilir, ancak birçoğunun bunu yapabileceğinden veya bunu nasıl yapacağını öğrenebileceğinden şüpheleniyorum. Yine de odak noktası değil. Mesafe onların "çantası" değil. Bu nedenle, seminer sunucuları en iyi yaptıkları şeye odaklanma eğilimindedir ve bu atletik eğitmenlerin en iyi yaptığı şey, yakınlardaki köpekleriyle (15 fit içinde) başa çıkmaktır.

"Günümüzün zorlukları için uzaktan idare etme" seminerlerinin eksikliğiyle ilgili diğer sorunlardan biri, mesafeyi yapmayı öğrenen birçok kişinin fiziksel sınırlamaları olduğu için bunu yapmış olmasıdır. Bu genellikle onları tam uzunlukta, hafta sonu seminerleri vermekten alıkoyar. Sağlıkları buna izin vermez. Birkaç tane var, ancak uzaktan idare üzerine bir seminer sunabilecek isimlerin listesi kısadır.

Ek olarak, mesafe kullanımı modada değildir. Bir sıçrayışa doğru koşmak ve IS'yi moda olarak döndürmek. Seminerler neyin popüler olduğuna odaklanır. Köpeğinizle koşmak, bükülmek ve döndürmek çok havalı görünüyor ve insanların nasıl görünmek istediği de bu. İşleyiciler bazen 50'li yaşlarında dizlerinin ağrılı ve fazla kilolu olduklarını dikkate almazlar. Güçlü ve zayıf yönlerine en iyi uyan bir kullanım yöntemi aramak yerine, bunun yerine modaya uygun tutuşu ararlar. 90'lı yıllarda spora başladığımdan beri çeviklik böyle "moda" oldu.

NADAC

Uzaktan bir tartışma, NADAC'tan hızlıca bahsetmeden tamamlanmış sayılmaz. Birçoğu muhtemelen "Evet, ancak NADAC fiziksel yetenekleri olan idareciler için mesafe sunuyor. Orada rekabet edebilirler" diye düşünüyor. Bununla ilgili birkaç sorun var. NADAC, ülkenin birçok bölgesinde sunulmamaktadır ve teklif edilirse, deneme fırsatı azdır. İkincisi, NADAC türü kurslar ve kurallar birçok rakibe hitap etmiyor. Pek çok takım için bir seçenek değil.

Herkes İçin Ders Tasarımı

Yeni zorluklarla uzaktan başa çıkabilmenin bir başka sorunu da kurs tasarımıdır. Bir parkur tasarımcısı parkurun bir tarafına ters bir iplik takarsa, köpeği halka boyunca dört veya beş kez atlarsa ve oraya başka bir ters iplik yerleştirirse, fiziksel olarak sınırlı bir eğiticinin bunda başarılı olma umudu olmasını tamamen ortadan kaldırır. Tabii. Bu tür bir mücadeleyi heyecan verici bulabilecek daha yavaş köpeklere sahip atletik idareciler veya işleyiciler var, ancak çevikliği halihazırda günlük fiziksel zorluklarla karşılaşanlar için sinir bozucu, imkansız bir çaba haline getiriyor.

Ağırlıklı olarak yaptığım sahada yarışıyorum çünkü hem sporcuların hem de fiziksel kısıtlılıkları olanların ihtiyaçlarını dikkate alıyor. Kurslar, eğiticinin ne kadar atletik olduğu "test edilmeden" yeni zorluklarla tasarlanabilir. Ben şahsen bu iyi tasarlanmış kursları, uluslararası alanda yarışanlar gibi yürütmeyi seviyorum. Herkesin mutlu bir şekilde oynamasına izin verir.

Kurs tasarımı herkesi tam olarak karşılayamayabilir, ancak farklı fiziksel yeteneklere sahip birçok yarışmacının başarı ile rekabet etmesine izin vermeli ve yine de zorlu idare zorluklarına izin vermelidir. Fiziksel yetenek için "test" yapmak (yani hızlı koşabilir misin) bunun bir parçası olmamalıdır. Tüm yeni zorluklar da dahil olmak üzere kullanım ve eğitim için "test" kesinlikle orada olmalıdır.

Ne düşünüyorsun?

Günümüzün zorlukları büyük mesafelerde (25 - 40 fit) rekabette tutarlı bir şekilde yerine getirilebilir mi?

Azaltılmış Evet

Öyleyse yeni zorluklar uzaktan yapılabilir mi? Evet. Ancak hafifletilmiş bir evet. Günümüzün çevikliğinde, rekabet etmek isteyen fiziksel sınırları olanlar büyük bir yokuş yukarı tırmanışa sahipler. Rakiplerinden 10 kat daha fazla antrenman yapmaya istekli olmalılar. Mümkünse, birlikte çalışmak için iyi bir uzaktan eğitmen bulmaları gerekir. Harika eğitmenler olmaları gerekiyor. Ortalama bir ayıdan daha kararlı olmaları gerekir.

Yapılabilir. Hiç denemeyenlerin sandığı kadar kolay değil.

Agiitymach Mesafeyi Nasıl Eğittiğini Paylaşıyor

Bu köşe yazısı, Agilitymach tarafından yazılan "Mesafe Serisi" ndeki dört makaleden ilkidir. Diğer makaleler köpeklerine nasıl mesafeli eğitim verdiğini açıklayacak. Son üç makale, Agilitymach'ın 2009'da "Clean Run" dergisine yazdığı bir diziden türetilmiştir, ancak bugünün çevikliği için güncellenecektir.

Bu dizideki ikinci makaleyi okuduğunuzdan emin olun: Bir Çeviklik Köpeği Fiziksel Olarak Sınırlı Bir İşleyiciyle Çalıştırmak için Nasıl Eğitilir .